W dniach 12-13.03. 2010r. odbyła się konferencja naukowa zorganizowana z okazji 25-lecie działania Katedry Optometrii i Biologii Układu Wzrokowego, a także 15-lecie Studium Podyplomowego Optometrii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu.
Uczestnicząc w konferencji nie można było nie zauważyć wysokiego poziomu tak samej organizacji konferencji jak i przedstawionych referatów. Atmosfera konferencji wzbudziła w słuchaczach poczucie odpowiedzialności za jakość optometrii w Polsce i dotyczy to nie tylko jakości kształcenia nowej kadry, ale także podnoszenia kwalifikacji zawodowych osób uprawiających ten zawód.
Optometria jako dziedzina wiedzy stosowanej, która charakteryzuje się własnym systemem diagnozowania, usprawniania i zachowywania prawidłowego stanu układu wzrokowego ma swoje integralne miejsce w systemie opieki nad zdrowiem człowieka – jest więc w Polsce niezbędna. Nie powinna być zatem traktowana jako zawód niszowy, czego przykład dał polski rząd wykreślając optometrię z listy zawodów medycznych.
W drugim dniu konferencji, po jej zakończeniu, odbyło się zebranie sprawozdawczo – wyborcze Polskiego Towarzystwa Optometrii i Optyki, na którym został powołany nowy Zarząd PTOO. Jak sądzimy nie bez znaczenia dla opracowania celów jakie stawia przed sobą nowy Zarząd są wydarzenia konferencyjne.
Pracy nowego zarządu będzie na pewno przyświecało poczucie odpowiedzialności za losy optometrii w Polsce, budowanie jej tradycji w oparciu o właściwie rozumianą etykę zawodową. Polska optometria potrzebuje dbałości o zrównoważony rozwój dziedzin pokrewnych jakimi są optyka i okulistyka. Współdziałanie tych trzech grup zawodowych gwarantuje prawidłową opiekę nad wzrokiem społeczeństwa.
Wsłuchując się w referaty wygłoszone przez znamienitych profesorów uczelni wyższych i mając poczucie odpowiedzialności za los optometrii w Polsce, praktykujący optometryści nie powinni jedynie skupiać się nad tym, czy ustawa o zawodzie optometrysty została zapisana, ale mimo to budować wiedzę o zawodzie w lokalnych społecznościach.
Jednym z wniosków konferencyjnych było zwrócenie uwagi na słabość optometrii polskiej wynikającą z braku miejsc praktyki zawodowej. O ile praktyki optyczne mają w naszym kraju głęboko zakorzenioną tradycję wynikającą ze sposobu kształcenia w zawodzie optyk okularowy poprzez nauczanie w systemie opartym na działalności cechów rzemieślniczych, praktyki w zawodzie lekarza okulisty wynikają ze sposobu funkcjonowania służby zdrowia, to optometria w Polsce powinna wypracować własny, specyficzny dla tego zawodu system praktyk. Mając za sobą ćwierć wieku funkcjonowania optometrii w Polsce należałoby poszukiwać w tych doświadczeniach zasobów umożliwiających stworzenie odpowiednich struktur.
Pytanie „Dlaczego optometria?” powinno brzmieć w myślach osób, którym optometria jest bliska, każdego dnia podczas wykonywania działań zawodowych po to, by stale budować standardy działania optometrysty, a także stale zaświadczać o niezbędności tego zawodu dla zabezpieczenia pełnej opieki nad układem wzrokowym społeczeństwa. Tak więc równie ważnym wydaje się być zadawanie sobie przez optometrystów pytania: „Jaka optometria?” , „Jakiej optometrii oczekujemy?”, „Czego potrzebujemy dla rozwoju optometrii?”, „ Jak w sposób praktyczny przekazać wiedzę optometrystów społeczeństwu?”
Pracownicy Katedry Optometrii i Biologii Układu Wzrokowego Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, jak dowiedzieliśmy się w jednym z referatów, wykonali olbrzymią pracę potwierdzającą niemal konieczność wykonywania systematycznych badań układów wzrokowych dzieci w wieku szkolnym. Zasadnym wydaje się być obowiązkowe badanie wzroku u dzieci 6-7 letnich przez optometrystów, co w sposób oczywisty będzie przeciwdziałało niepowodzeniom szkolnym uczniów polskich szkół. Ważną zatem sprawą jest nawiązanie współpracy z systemem oświaty, a w szczególności z Poradniami Psychologiczno – Pedagogicznymi.
Współdziałanie optometrystów – praktyków z innymi specjalnościami, dla których podmiotem działania jest człowiek, a w szczególności jego układ wzrokowy, wydaje się być koniecznym dla umocnienia pozycji zawodu w świadomości społecznej.
Szkolnictwo wyższe już rozwinęło w Polsce system kształcenia w zawodzie optometrysty w oparciu o przyjęte na świecie standardy. Polskie ośrodki naukowe mają swój niebagatelny wkład w propagowanie zawodu. Pozostaje więc mieć nadzieję, że 25 letnia tradycja ( aczkolwiek tak na prawdę ta tradycja sięga czasów Witellona) budowana w oparciu o działalność uczelni wyższych i wysiłki ich absolwentów, pozwoli przyszłym pokoleniom na rozwijanie tej jakże ważnej dla opieki nad zdrowiem człowieka dziedziny. NIECH ŻYJE OPTOMETRIA!
Zarząd PTOO
